Archives for januari 2020

Vele mensen kijken op maandagochtend vroeg al reikhalzend uit naar het einde van de dag. Je kent het gevoel vast wel.. De eerste dag van de week, veel file op de weg en je bent eigenlijk al te laat voor je eerste afspraak… Het enige waar je dan nog naar uitkijkt is het foute uur of die verrückte halbe stunde. Lekker vals meezingen van foute muziek.

De stemming bij H1 is nog steeds prima. Ondanks 2 halfjes in het team (Wim en Jos) staat het team er prima voor, maar moet het altijd blijven waken dat het geen maandagochtend gevoel gaat krijgen. FeestDJ Noot heeft er eigenhandig voor gezorgd dat het muzikale repertoire van de mannenhoofdmacht drastisch is aangepast. Het overal gekende hop-hop-hophophop-hop-hophophop wordt nog wel eens ingezet, maar afgelopen zaterdag werd het nieuwe album dan eindelijk gepresenteerd tijdens de kraker tegen Volley Zuid. Ook wel bekend als ”Die verrückte einenhalbe stunde”.

Meerkerk ging op bezoek in Rotterdam voor de spannende wedstrijd tegen Volley Zuid. Aangekomen in de kleedkamer kwam het voorprogramma van Arnie Boombox. Slechts een opwarmertje zo bleek…

De mannen waren lekker opgewarmd en konden van start tegen het team uit Rotterdam. Spanning en sensatie en er mocht absoluut geen valse noot gespeeld worden. Helaas bleek het voorprogramma van Arnie Boombox vol slaapliedjes te hebben gezeten. De Libero aan de overzijde werd continue opgezocht, waarbij de mannenhoofdmacht ook wat slapjes speelde. Men ging er in een spannende set vanaf met minimaal verschil, ondanks een ware openbaring. Edwin blijkt al jaren een topverdediger te zijn, maar wil misschien gewoon bekend staan om zijn aanvallen. Met 2 fabuleuze reddingen wist hij het team nog even op de been te houden, maar toch was het de thuisploeg die Meerkerk pijn deed met de setwinst.

Tijd om de ware FeestDJ van stal te halen. Soms kan darten zelfs een ware inspiratiebron zijn, waarbij Pablo zijn medley in ontvangst mocht nemen. jalalalalalalala, PABLO VAN DER VEEN, VAN DER VEEN, PAAAABLO VAN DER VEEN.. jalalalalalalala. Pablo leek er weer wat zin in te hebben en sloeg er gelijk maar een paar ballen in. Het leek wat beter te gaan lopen. Jelmer kreeg de ballen wat beter aangespeeld en wist veelvuldig de juiste mensen vrij te zetten. Dirigent Chris leek het stelletje Meerkerkers ook wat beter onder controle te krijgen, waardoor de service niet meer op de libero ging. De start van de release party barstte los na de setwinst van Meerkerk.

Gelijk doorzetten met die muziek dacht FeestDJ Noot. Een snoeiharde diagonaal geslagen bal van Dick Brakband werd meteen beloond met het volgende nummer. DICK BRAKBAND! (Can’t Touch This! MCHammer). Maar ook de slim geslagen bal werd gelijk aangegrepen voor een nieuwe release, Sweet Caroline werd omgetoverd tot EDWIN VERSLUIS OOHOHOOOOH. De stoppen sloegen er zowat uit aan Meerkerkse kant met de 2e setwinst.

Een spannende laatste set stond  op het programma. De man die wederom wat fans maakte was toch wel Thijs Brakband. Met snoeihard geslagen rechtdoor ballen was de verdediging van de Rotterdammers op veel momenten kansloos. Zelfs zijn service die mis leek te gaan (letterlijke uitspraak: ”oow K**!) viel via de netrand aan Rotterdamse zijde. Ice ice baby (Vanilla Ice) moest eraan geloven: ICE THIJS BABY! Een prima overwinning voor de geelzwarten die nu zelfs gedeeld 2e staan.

Na de wedstrijd moest er nog gegeten worden op de overwinning, maar zeker ook voor het nieuwe album van FeestDJ Noot. Gekscherend werd er nog gevraagd aan de Rotterdamse bediening of het eten voor de superster niet gratis was, maar om dit voor elkaar te krijgen moet je toch echt een Rotterdams repertoire ten gehore kunnen brengen. Anders loopt het als volgt af, wanneer je varkenshaas puntjes met roomsaus vraagt. ”Alstublieft en eetsmakelijk, dat kun je gratis krijgen”:

Voor feesten en partijen is FeestDJ Noot uiteraard in te huren, waarbij men enkel een donatie vraagt voor de H1 pot.

Op een gure winterse namiddag (voor zover dat nog mogelijk is in deze tijden van aardse opwarming) in een westelijke uithoek van de Alblasserwaard, staan twee paarden met ruiters (die we nodig hebben om dit verslag enig allure te geven en de belevenissen die zich wekelijks afspelen, op enigszins acceptabele wijze vorm te geven) onder de alom bekende Linde in Meerkerk. De ruiters, ridders in de Orde van de Geel-Zwarte Hanen, stappen met zijn zessen op de twee paarden en vertrekken in zuidelijke richting en dat is het begin van een nieuw avontuur. Zij galopperen over het dijkenlandschap van de Alblasserwaard, om de reis voort te zetten in oostelijke richting door het uitgestrekte laagland van de Vijfheerenlanden tot voorbij veenrivier de Linge, alwaar zij in nog oostelijker richting afslaan.

De troep heeft een queeste te volbrengen. Anders kun je het later niet verfilmen en het zou het einde betekenen van een lange serie aan avonturen, die later in de boeken worden opgeschreven, maar nu nog even niet. Eigenlijk is alles wat hierna gebeurt volkomen waar in een compleet fictieve manier van zijn.

Eén van de ruiters zei tegen één paard, die er op zijn beurt niets van begreep of kon verstaan, dat ze veel voor de boeg hadden, alhoewel hij zelf niet wist wat. Hij was maar een figuur in een tekst. Maar de woorden die hij zei waren: ‘We moeten er op uit trekken om de Heilige Graal die ons keer op keer ontglipt, te pakken te krijgen’. Natuurlijk, denkt de aandachtige lezer, ruiters op paarden in uitgestrekte laagland doen niets anders dan er op uit trekken, tenzij ze rondjes rijden in een paardenbak.

De eerste hindernis die de schrijver hen gaf was het overwinnen van een rover. Die rover is in feite niet meer dan een kartonnen figuur, dat de gezegende woorden: ‘Uw geld of uw leven’ zei. Na een korte schermutseling, lag de rover dood op de grond. Wat in weze niets betekent, vermits hij nooit effectief een zelfbewustzijn had en dus nooit echt leefde. De ridders kuisen hun zwaard en steken het weg. Met andere woorden, er wordt niet meer over gesproken, waardoor het achter de catacomben van het verhaal verdwijnt, tot het terug op het podium komt voor de toeschouwer, in casu de lezer. De ridders vervolgen hun queeste, dat op voorhand al is uitgestippeld door de bedenker van dit verhaal, namelijk mijzelf.

De volgende hindernis is een gevaarlijke brug, want als zij er af vallen is het met het verhaal gedaan. Het is een metalen basculebrug, met oude, piepende scharnieren. Zo’n brug waar een normaal denkend mens in het echte leven nooit over zou gaan. Maar dit is een verhaal en daarin kan alles. Dus op het moment dat de brug, die bij wijze van spreke bijna bezwijkt onder het gewicht van ruiters en paarden, dreigt in te storten, grijp ik in. En de ruiters … en paarden bereiken veilig de overkant. Probleem opgelost.

Een laatste hindernis, die eigenlijk, zoals de twee vorige, enkel dient om het verhaal wat langer te maken en de lezer wat bezig te houden, is de draak. In dit soort verhaaltjes is dat altijd de moeilijkste van alle obstakels en dus zal hieraan meer lettertjes worden verspilt. De draak kan natuurlijk vuur spuwen en is reusachtig lang in de kleuren rood met een grote witte angstaanjagende kop. Clichés zijn enorm krachtige elementen, net zoals stereotypen. Die dient men te gebruiken. De draak komt aandenderen gelijk een trein over de rails, maar onze groep is natuurlijk niet bang. Zij weten dat de schrijver hen nodig heeft en dus zal beschermen. De draak vliegt razendsnel voorbij met gigantische rood knipperende ogen en een boel lawaai. Vonken knetteren boven het lange gevaarte. De ridder is logischerwijze uitgerust met een magisch Andreaskruis dat hem tegen elk soort van vuur beschermt. Als de draak hem wil beuken met zijn hondenkop, slaagt de ridder erin tijdig af te remmen, waardoor de draak hem volledig mist en daarin ook verdwijnt… in de mist bedoel ik. Iedereen heeft zo zijn momenten van glorie en van de draak is nooit meer iets vernomen.

Nu staat er niets meer tussen de ridders en de Asperge burcht waar de Heilige Graal vertoeft. Geen obstakel meer dat ik moet beschrijven, dus onze helden gaan er rechtstreeks naartoe. Aldaar treffen zij een Zwaan uit Arkel en een Otter uit Culemborg, die tevens ook Haan zijn en hen bij zullen staan. Natuurlijk moeten de Meerkerkse Hanen (en die uit Arkel, Culemborg en ook die uit Gorinchem en Vianen) zich een weg banen door hopen woeste tassen en gillende groupies in korte broekjes en strakke shirts. Na een kort momentje van geluk tijdens de ‘meet and greet’ in de kleedkamer, strijden de Meerkerkse Hanen (inderdaad, ook die anderen) kort tegen de Asperger-ridders. Deze waren echter veel sterker en de Hanen werden in de pan gehakt.

Omdat men toch liever geen gehakt had maar Shoarma, trokken onze helden te paard (of waren het nou toch kamelen?) naar de witgekalkte grotten van Egypte in het alleraardigste stadje Leerdam, om aldaar aan de voet van een Sfinx te smullen van vleselijke schotels en een broodje met veel saus, maar zonder garnering en zonder bier. Je moet toch wat te klagen hebben.

Einde

Zaterdag 18 januari, de eerste wedstrijd van 2020, kwam SOMAS/Activia naar Meerkerk voor een mooie pot volleybal. Somas/Activia is the best of the rest. Ze gingen de winterstop in op de vierde plek. Maar wel met negen punten verschil en een wedstrijd meer dan wij. Peelpush was de huidige nummer 1, maar zij verloren vorige week van de nummer 2. En dus konden wij de de eerste plek onofficieel bemachtigen, want we hebben nog altijd een wedstrijd minder gespeeld.

Anne was aan het genieten van een huwelijksreis en dus afwezig, Judie nog niet volledig inzetbaar en een aantal andere aan de pijnstilling, maar met tien speelsters begonnen we gemotiveerd aan de thuiswedstrijd tegen Activia.

De eerste set werd meteen duidelijk dat Activia veel tactische ballen ging spelen. Er vielen prikballen aan onze zijde op de grond. We moesten schakelen, ons systeem een beetje aanpassen en toen konden we gelijk op verder gaan tot 23-23. Een scherpe laatste bal werd door Ramona ingeslagen vanaf de diagonaalpositie. Met 25-23 werd deze set gewonnen. Ramona speelde deze wedstrijd als dia zodat Anouschka weer kon shinen op de middenpositie.

De tweede set was het plan om echt vanaf het begin op niveau te spelen. Maar toch liepen we de eerste helft van de set weer achter de feiten aan. Zodra we gelijk stonden op 15-15 denderden we ook door. De pass kwam goed, we scoorden en wonnen de set overtuigend met 25-18.

Door vijf sterke services van Wytske begonnen wij de 3e set met een 6-1 voorsprong. We zakten daarna weer even weg. Het ging ons te makkelijk af en dus werden we nonchalant. Het werd weer 15-15, maar boven de 15 kunnen wij gelukkig erg goed volleyballen. Wytske serveerde nog zes keer en vervolgens  wonnen we de set opnieuw met 25-18.

De vierde set begonnen we met een omgekeerde stand van de derde set. We stonden 1-6 achter. Activia ging wat meer over de midden spelen en dus moesten wij ons ook weer gaan aanpassen. We stonden 12-15 achter en toen kwam Ramona aan de service. Zeven services later, hadden we de voorsprong weer te pakken, 18-16. We bleven vertrouwen houden en vanaf de big points knalden we door. We wonnen de set met 25-20.

4-0 winst voor Volley Meerkerk D1! Een lekker begin van de tweede seizoenshelft. Onofficieel staan wij nu op de 1e plek. We hebben twee punten minder dan Peelpush & Next Volley Dordrecht (plek 2 & 3) maar hebben een wedstrijd minder gespeeld.

Volgende week zijn we vrij, daarna komt er een reeks uitwedstrijden. Zaterdag 1 februari spelen we in Spijkenisse tegen Spivo om 17:30 uur. We hopen dat jullie weer met ons meereizen!

Zoals jullie weten was het afgelopen weekend dan eindelijk het heel D2 bakt weekend. Met taarten, muffins en cupcakes was er voor ieder wat wils. Alle opbrengsten waren uiteraard voor het goede doel. Ook H1 deed mee en bestelde via Cees een prachttaart. Uiteraard was het daarna afwachten wat de heren er zelf van bakten tegen tegenstander SNA.

Men was er al een beetje bang voor na de trainingen van afgelopen week. Wim was reeds half geblesseerd en Jos gaf na het inlopen al aan, dat hij twijfelde of hij kon spelen. Chefkok Chris vond de knie van Jos er uitzien als een uitgelopen kwarktaart, dus maakte hij de keuze dat hij dan ook niet zou spelen.

Sommige mislukte of oude taarten zijn gewoonweg niet op te knappen. Zelfs met een toefje slagroom of een mooi glazuurlaagje zie je nog steeds dat dit het afdankertje is van de productie van die dag. Toch deed men een verwoede poging om Wim Bouter (vergelijkbaar aan een nat plakje cake of klamme lap) zover te krijgen dat hij in zou vallen op de libero positie. Met frisse tegenzin ging hij de uitdaging aan.

De eerste set verliep moeizaam aan Meerkerkse zijde. Onwennig in het spel, moeizaam in de verdediging en het daar bovenop niet kunnen vinden van oplossingen in de aanval. U kent het gevoel vast wel 2 dagen voor een verjaardag. ”Ja, laten we zelf een taart baken i.p.v. naar een bakker te gaan. ” Vervolgens zet je met schaamrood op de kaken de volgende creaties op tafel.

Set 2 was hier dan weer compleet het tegenoverstelde van. Waar men eerst het deeg niet eens gaar kreeg, stond men nu de ene na de andere meesterlijke creatie weg te zetten. Wim kreeg het passend wat beter weggezet door terug te vallen op 2 passers. De passer-lopers begonnen voorlangs te scoren, waarbij de middenspelers heerlijk vrij 3’tjes stonden binnen te rammen. De (ondertussen) welbekende dick brakband song (MC Hammer, Can’t touch this) klonk uit vele kelen toen de bal rechtdoor werd binnen geslagen. 1-1 in sets en goede hoop op meer punten.

Ook dit jaar begint het wederom een ding te worden om na een goede start als een pudding ineen te zakken. De tegenstander begon het serverend wat gedurfder te spelen en dit leek te werken. Passend bleef het hangen en er werden maar moeilijk oplossingen gevonden. Er werd nog iets teruggedaan, maar het bleek te laat. 2-1 achter in sets.

Ook weer een bekende van H1 is de terugkomst na een slechte set. Ineens kan men weer iets bakken (lees spelen) en lijkt het nergens moeite mee te hebben. Chefkok Jelmer stond de complete ploeg aan te sturen om in de wedstrijd te blijven. De ene chef na de andere chef stond weer boven eigen vermogen te pieken. 2-2.

De kerst op de taart was toch wel het slotstuk van de wedstrijd. De grande finale, waarin de overgebleven chefs hun meesterstuk mogen creëren. De volgende cake werd gepresenteerd door Meerkerk en daar kon de jury dan ook niet meer omheen. 3-2 winst.

De Meerkerkse mannenhoofdmacht trok ook deze keer weer aan het langste eind. De punten zijn weer op zak en men gaat weer op naar de volgende bake-off. Last but not least, chapeau Wim hoe je deze wedstrijd op de libero hebt gespeeld!

Op zaterdag 18 januari de laatste ronde van ‘Heel dames 2 bakt!’. 👩🏼‍🍳

Dit seizoen is ons laatste goede doel aan de beurt, we zamelen geld in voor Joy for Children (www.joyforchildren.com).

Deze laatste bakronde trekken we natuurlijk alles uit de kast, dus kom op tijd naar De Linde voor een lekker bakje ☕, een heerlijk 🍰 en een mooi potje volleybal.

Ook dit keer weer ruime keuze:
appeltaart / brownies / cheescake / carrot cake / monchoutaart / caramel shortcake / appel crumble taartjes / boterkoek / oreoframbozencheesecake / cake / kaneelbroodjes / kwarktaart / etc.

Mail bestellingen of speciale verzoeken naar:
📧 dames2@volleymeerkerk.nl of spreek even iemand van het team aan.

Tot zaterdag de 18e! 👋🏻